الم و رنج ودرد من گمشد      در   گلستان با صفاي تو

رخت بربست غصه از جانم       تاکه ديدم بجان بقاي تو 

تشنه همچون کوير سوزاني      تشنه ي    بارش وفاي تو

ابر روحم تورا صدا مي زد       چه کشيدم من ازجفاي تو 

ساقه ي   نازک خيال من         بوسه ميزد به پيش پاي تو

جانمآتش گرفت وشدفاني        هستيم گشت هم فداي  تو    

قلب من غرق در محبت شوق    اشک ميريخت دل براي تو 

آفتابي   تو اي هميشه  اميد      همه   عالم پر   از نواي تو 

هم ذرات  گرد تو به طواف      از   نفسهاي    دلگشاي  تو 

من  کيم؟ هيچ هيچ هم فاني    ليک بشنيده ام   صداي تو 

ديده ام من فروغ جلوه ي تو   مست مدهوش نغمه هاي تو

نروي تو برون ز، خانه ي دل         خانه ي دل بود سراي تو 

مي فروشم تمام هستي خود        تا دهم جان وسر بپاي تو

صديقه اژه اي       وبلاگ شيداي اصفهاني